بررسی رابطه بین شاخص های کتف و پکتورالیس مینور پس از یک دوره تمرین درمانی در افراد شانه به جلو

مقدمه: تغییرات در کمربند شانه و کتف به هم مرتبط هستند و بیان شده است که انحراف وضعیتی کمربند شانه با عدم تعادل عضلانی اطراف شانه هم زمان است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین شاخص های کتف و پکتورالیس مینور پس از یک دوره تمرینات منتخب کششی- قدرتی در افراد شانه به جلو بود. مواد و روش ها: بر این اساس افراد با وضعیت شانه به جلو با استفاده از صفحه شطرنجی از بین دانش آموزان دختر 12-9 ساله غربالگری شده و از بین آن ها 20 نفر به صورت تصادفی گزینش شدند. پس از تکمیل فرم های پرسش نامه و رضایت نامه، وضعیت شانه به جلو با دستگاه چهارگوش دوگانه (فاصله زایده آخرومی شانه از دیوار)، فاصله بین نقطه میانی حفره جناغی با زایده غرابی و فاصله افقی لبه خلفی جانبی آخروم با ستون فقرات به منظور اندازه گیری شاخص کتف، فاصله بین نقطه میانی حفره جناغی با زایده غرابی و نقطه میانی دنده های سوم تا پنجم (طول عضله پکتورالیس مینور) و قد آزمودنی ها به منظور اندازه گیری شاخص پکتورالیس مینور با متر نواری اندازه گیری گردید. آزمودنی ها با توجه به فاصله شانه از دیوار، به گروه های همگن شاهد و تجربی تفکیک شدند و سپس گروه تجربی تمرینات منتخب 6 هفته ای را اجرا کردند. یافته ها: تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد که تمرین در گروه تجربی باعث کاهش معنی دار 12 درصدی ناهنجاری شانه به جلو (008/0 = p)، افزایش معنی دار فاصله sn (sternal notch) به cp (coracoied prossess) (024/0 = p)، بهبود معنی دار شاخص پکتورالیس مینور (019/0 = p) و شاخص کتف (023/0 = p) شد. تأثیر معنی داری در فاصله pla (posterolateral acromion) به ts (thoracic spine) مشاهده نشد و رابطه معنی داری بین شاخص های کتف و پکتورالیس مینور (080/0 = p) وجود داشت. نتیجه گیری: اجرای یک دوره تمرین درمانی موجب بهبود وضعیت شانه، شاخص کتف و شاخص پکتورالیس مینور افراد شانه به جلو می شود و همچنین شاخص کتف و شاخص پکتورالیس مینور دارای همبستگی مثبت بالایی می باشند.